සැබැවින්ම
නගරයේ ප්‍රජාශාලා‍ව ඉදිරිපිට හුන් ජනතාවගේ බැල්ම, කිසිසේත්ම මිත්‍රශීලී එකක් වූයේ
නම් නැත.
“එන
පොට හොඳ නෑ වගේ,”
මුල්ඩර් පැවසීය.
“මොකක්ද
මේ සිද්ධ වෙන්නේ?” ස්කලී
ඇසුවාය.
“මම
ෆැක්ස් එකකුත් යැව්වා මරණ පරීක්ෂකයාට,” මුල්ඩර් කීවේය. “මම කිව්වා අපි එනවා කියලා.”
“එහෙනම්?” ස්කලී කීවාය.
“මේ
ගොල්ලන්ට කාර්යාංශය එක්ක මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් වගෙයි?”
“නෑ
මම කිව්වා අපි අනික් මැරිච්ච අයටත් පශ්චාත් මරණ පරීක්ෂණයක් කරමුයි කියලා,” මුල්ඩර්
පැහැදිලි කළේය.
තවත් කියන්නට
දෙයක් තිබුණේ නැත. රැස්ව සිටි ජනකාය එය හඬගා කියන් ලද්දේ මුල්ඩර් හා ස්කලී කුලී
රථයෙන් පිටතට පැමිණෙන විටමය.
“මේ
හලෝ එෆ්බීඅයි?”
මැදිවයසේ මිනිසෙක් හඬගෑය. “අපේ වැඩ අපි බලාගන්නං!”
“කවුද
ඕගොල්ලන්ට එන්ඩ කිව්වේ?” කාන්තාවක් තමන්ට හැකි උපරිම අයුරෙන් හඬ නගා කීවාය. “මේ අපේ දරුවෝ,
අන්න ඒක මතක තියා ගන්ඩ!”
“මේ
අය ගොඩාක් දුක් විඳලා තියනවා, තවත් කරදර කරන්න එපා,” පූජකවරයෙක් කීවේය.
“අපරාධ
කාරයව උසාවි ගෙන්නලා දඬුවම් දීලයි තියෙන්නේ, ආයෙමත් මේ වළවල් හාරලා පව් දෙන්න එපා!” නිළධාරියෙකු
මෙන් හොඳින් හැඳ පැළඳ ගත් මිනිසෙක් අවධාරණය කළේය.
මේ කිසිම
දෙයකින් වත් මුල්ඩර්ගේ මුවෙහි ඇඳි සිනහව වියුක්ත වූයේ නැත. ඒ සිනහව නම් ස්කලීට
ඇතිවී තිබුණි. එය තමා නොදන්නා දෙයක් අ‍ෙනකා දන්නා බව පෙන්වන වර්ගයේ සිනහවක් වූයේය.
ස්කලීට අනුව ඒ සිනහව වනාහී ඉල්ලන් කන වර්ගයේ සිනහවක් විය.
පොළිස්
නිළධාරියෙකු විසින් තම මඟ අවහිර කරත්දී පවා මුල්ඩර්ගේ මුවෙහි එම සිනහව වූයේය.
“ඒජන්ට්
මුල්ඩර්,”
නිළධාරියා කීවේය. “මේ ලියකියවිලි ඔබට. බෙ‍ෙලෆ්ලුයර් ජනතාව ඔබගේ පියවරට විරුද්ධව ගත්ත උසාවි
නියෝගය.”
ලියකියවිලි අතට
ගත් මුල්ඩර්, ඒවා උඩින් පල්ලෙන් බලා දෙවුර ගැස්සීය.
“පොඩ්ඩක්
ඉන්න මම මරණ පරීක්ෂක වරයා හමුවෙලා එන්නම්,” ඔහු ස්කලීට කීවේය.
“බොහොම
ස්තූතියි,”
පිටුපා ගොඩනැඟිල්ල තුළට යන මුල්ඩර්ට ඇය කීවාය. ජනකායට සවන් දීම සඳහා ස්කලීව නතර කර
තිබිණ. සත්කාරක කණ්ඩායමක ක්‍රීඩකයකුට රතු කාඩ්පත් එසවූ විනිසුරුවරයකුගේ තත්වයට
ස්කලී පත්ව තිබුණි.
මරණ පරීක්ෂක
වරයා හා මුල්ඩර්ගේ හමුව එතරම් ප්‍රතිඑලදායක එකක් වූයේ නැත. ආවේගාත්මක නොවූ නමුදු
එය කිසිසේත්ම මිත්‍රශීලී එකක් වූයේ නම් නැත.
“ටෘයිට්
මහතා?”
මුල්ඩර් විමසුවේය.
“ඔව්
මහත්මයා. ඒ මම තමයි,” මරණ පරීක්ෂක වරයා කීවේය. ඔහුගේ කටහඬ උදාසීන බවක් පළකළ අතර, ඔහුගේ දෑසද ඊට
නොදෙවෙනි වූයේය. එය එසේම ඔහු දෙපසින් සිටි සහායකයෝ දෙදෙනද ඔහු අනුව යමින් උදාසීන
අයුරින් මුල්ඩර් දෙස බැලුවෝය.
“මම
එෆ්බීඅයි විශේෂ නියෝජිත මුල්ඩර්,” මුල්ඩර් පැවසුවේය. “මතකද මම දුරකථනයෙන් කතා කළා? කොච්චර ඉක්මනට අපිට මේ වැඩේ පටන් ගන්න
පුළුවන්ද?”
“ආ
ඔව්, ඒත් මේ උසාවි නියෝග නිසා ඇත්තටම අපිට කිසිම දෙයක් කරන්න බෑ,” මොල් ගසක්
ගිලූ පිඹුරෙකුගේ නියාව පළකරමින් ටෘයිට් කීවේය.
“මරු,” මුල්ඩර්ට
කියවුනි. “කමක්
නෑ මට යන්න ඕනි කාය විච්ඡේදන කාමරයට. කවුරුහරි ඉන්නවද විද්‍යාගාරයේ වැඩකරන?”
“මහත්මයාට
මේක තේරිලා නෑ වගෙයි,” ටෘයිට් කීය. “මේක පුංචි නගරයක් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් අපී නීතිය ඒ විදිහටම ක්‍රියාත්මක
කරනවා. ඔබතුමාට උදව්වක් කරන්න තිබුණා නම් හොඳයි. ඒත් බැරි එකයි මෙතන ප්‍රශ්නෙ.”
“ඒක
නම් හොඳ ප්‍රවෘත්තියක්.” මුල්ඩර් උපහාසය මුසුව කීවේය. “මට පොඩි දෙයක් කියනවද? අපි ආවේ නඩු තුනක පරීක්ෂණ කරන්න.
ඒත් මෙතන උසාවි නියෝග තියෙන්නේ දෙකකට විතරයි. එකකට නෑ එහෙම නේද?”
ටෘයිට්
පිළිතුරක් දුන්නේ නැත.
“මම
එෆ්බීඅයි.”
මුල්ඩර් මතක් කළේය. “මම පෙනීසිටින්නේ නීතිය වෙනුවෙන්.”
“ආ
ඒ ඇවිල්ලා රේ සෝමෙස්,” නොරිස්සුම් ස්වරයකින් ටෘයිට් කීවේය.”
“හොඳයි,
මොකද එයාගෙ පවුලේ අය උසාවි නියෝගයක් ගත්තේ නැත්තේ එයාගේ මළසිරුරේ පශ්චාත්
පරීක්ෂණයට විරුද්ධව?” මුල්ඩර් ඇසුවේය.
“අවුරුදු
තුනකට ඉස්සෙල්ලා රේ සෝමෙස්ගේ පවුලේ අය අතුරුදහන් වුනා,” ටෘයිට් කීවේය.
“අතුරුදහන්
වුනා? නිකම්ම?”
මුල්ඩර් ඇසූ නමුත් තමාට දැනගැනීමට අවශ්‍ය කරන සියල්ලම වාගේ ටෘයිට්ගේ මුවින් පිටතට
ගැනීමට මුල්ඩර් සමත් වී තිබුණි. කාර්යය ආරම්භ කිරීමට හෝඩුවාවක් ලෙස නමක් ඔහුට ලැබී
තිබුණි. රේ සෝමෙස්. ඔවුනට සුභපතමින් සමුදුන් නමුදු ටෘයිට් වත් ඔහුගේ සහායකයින් වත්
එයට ප්‍රතිචාරයක් දැක්වූයේ නැත.
“මේ
මිනිස්සුන්ගෙන් කරදරයක් වුනාද?” ස්කලී වෙත පැමිණි මුල්ඩර් ඇසුවේය.
“අපෝ
නෑ පෙනහ‍ලු පුරවලා ලොකු සද්දෙන් ආගන්තුක සත්කාර කළා,” ස්කලී
උපහාසාත්මකව කීවාය. “මෙහෙම එකපාරටම නගරයකට කඩාවදින එක හොඳද මං අහන්නේ?”
“මගේ
ශෛලිය ඔයාට කරදරයක්ද?” කාරය වෙත පියනඟමින් මුල්ඩර් ශාන්තව ඇසුවේය.
“අපි
මෙහෙ ආවේ මිනීමැරුමක් විය හැකි යමක් ගැන පර්යේෂණ කරන්න,” ස්කලී කීවාය. “මේ විදිහට
කොහොමද මෙහෙ මිනිස්සුන්ගෙන් සහයෝගයක් ලැබෙන්නේ?”
මුල්ඩර්ගේ
ඒකාකාරී සිනහව නැවතත් ඔහුගේ මුහුණේ ඇඳී ගියේය. “ස්කලී ඔයා මොනවද බලාපොරොත්තු වුනේ?” ඔහු ඇසුවේය. “තොරණ් ගහලා
අපිව පිළිගනී කියලද? එෆ්බීඅයි එක ඔයා අනුගමනය කරන විද්‍යාත්මක ක්‍රම අනුගමනය කරලා
මේ ගැන කිසිම දෙයක් හොයා ගන්න බැරි වුනා. ඔයා මගේ ක්‍රම වලට කැමති නැත්නම් ඔයාගේ
වාර්තා ඔයාට ඕනි විදිහට මට බැනලා ලිව්වට කමක් නෑ. ඔයා ඇවිල්ලා තියෙන්නෙත් ඒකටනේ?”
“මම
ආවේ ඔයාගේ කරන වැඩේට උදව් කරන්න,” ස්කලී කියා දැමුවාය.
“ඇත්තට?” තම ඇහිබැම ඉහළ
යවමින් මුල්ඩර් ඇසුවේය. “අවංකවම?”
එයට හොඳ
පිළිතුරක් දීමට පෙර විශාල සිරුරක් ඇති රතු පැහැති මුහුණක් සහිත මිනිසෙක් ඔවුන්
අතරට කඩා වැදුනේය.
“තමුසෙලා
මෙහේ කාත් එක්ක හැප්පෙනවා කියලද හිතාගෙන ඉන්නේ?” ඔහු කෝපයෙන් ඇසුවේය.
“ඒක
හරියටම කියන්න බෑ,” මුල්ඩර් කීය. “ඔය මහත්තයා කවුද?”
“දොස්තර
ජේ නෙම්මන්,”
මිනිසා කීවේය.
“ආ...
මෙහෙ වෛද්‍ය පරීක්ෂක තුමා,” මුල්ඩර් පැවසුවේය. මුල්ඩර් මෙම සිදුවීම් වලට අදාල සියළුම දේ පාහේ මැනැවින්
අධ්‍යයනය කර ඇති බව නම් ස්කලීට පිළිගත යුතුව තිබිණ.
“අන්න
හරි,”
නෙම්මන් කෝපයෙන් සුස්මීය. “තමුසෙලා කියන්න යන්නේ මම මේ මරණ පරීක්ෂණ වල මොනවා හරි අතපසු කළා කියලා?”
“නෑ
මහත්මයා,”
මුල්ඩර් ස්ථිර ලෙස පැවසුවේය. “අපි කරන්න යන්නේ වෙනම විභාගයක්. කාගෙවත් පරීක්ෂණ වලට රිංගන්න
බලාපොරොත්තුවක් නෑ.”
“හොඳයි,” නෙම්මන් සැක
සහිතව පැවසීය. “මතක
තියාගන්න, ඔය මළ සිරුරු වල කරන මොන පරීක්ෂණයක් වුණත් කරන්නේ මමයි. මේක මට අයිති ප්‍රදේශය.”
“මොකද
ඔබතුමා අන්තිම පරීක්ෂණය කළේ නැත්තේ? කේරන් ස්වෙන්සන්?” මුල්ඩර්
ඇසුවේය.
“මම
නිවාඩු ගිහිල්ලා හිටියේ-” නෙම්මන් විස්තර කරන්නට පටන් ගත්තේය.
“මට
කණගාටුයි,”
මුල්ඩර් ස්ථිර ස්වරයකින් කීවේය. “එත් මේක දැන් කාර්යාංශයේ ප්‍රශ්නයක් වෙලා තියෙන්නේ. දොස්තර ස්කලී මේ
සම්බන්ධ සියළුම පශ්චාත් මරණ පරීක්ෂණ කරයි.”
“මේ
අහනවා,”
නෙම්මන් ගෙරෙව්වේය. “තමුසෙලා මේ ළමයින්ගේ දෙමවුපියන්ට ආයෙමත් දුකක් දුන්නොත්-“ මුල්ඩර්ව කුලී
රථයට තදින් තල්ලුකරමින් හරක් ගාතයක් මෙන් විශාල ඔහුගේ අත මිට මෙළවූයේය.
මුල්ඩර් කරාටේ
වැනි ආත්මාරක්ෂක සටන් ක්‍රම දන්නේ දැයි ස්කලී දැන නොසිටි නමුත් ඇය නම් කරාටේ
මැනැවින් දැන සිටියාය. වහා පියවරක් ගැනීමට ඇය සිතූ නමුදු.
“තාත්තේ
ඔය ඇති!”
තරුණියකගේ කටහඬක් ආයාචනය කළේය. “අනේ! දැන් ගෙදර යමු!”
කටහඬ පැමිණියේ
මාර්ගයේ පහළින් තවතා තිබුණු මෝටර් රථයකිනි. අවුල් වුනු හිසකෙස් සහිත සුදුමැළි
මුහුණක් ඇති යෞවනියක් එහි ඉදිරි ආසනයේ සිටියාය. ඇයගේ කටහ‍ෙඩෙහි ගැබ්ව තිබූ භීතිය
ඇයගේ දෑසෙහිද අරක්ගත්තාක් මෙන් ඒවා අඳුරු වී තිබිණි.
මුල්ඩර් හට
ඔරවමින්ම දොස්තර නෙම්මන් තම මෝටර් රථය වෙතට ගියේ එය පණ ගන්වා පිඹගෙනම ගියේය.
“හොඳ
මනුස්සයා,”
මුල්ඩර් කීවේය. “ලස්සන
පාට දූ සිඟිත්ත නේද?”
මුල්ඩර් කුලී
රථයේ දොර හැර “එනවද
සුසාන භූමියට යන්න?” ස්කලී ගෙන් ඇසුවේය.
“අනිවාර්යයෙන්ම,” ස්කලී කීවාය. “නැත්නම් අපිට
අපේ මිනී වළවල් තමයි හාරන්න වෙන්නේ.”
පොත මිලදී ගත හැකි තැන්
එම් ඩී ගුණසේන දිවයින පුරා ශාඛා
සරසවි දිවයින පුරා ශාඛා
ගොඩගේ - මරදාන
සමයවර්ධන - මරදාන/කිරිබත්ගොඩ
දයාවංශ ජයකොඩි - මරදාන
සූරිය - මරදාන
ලේක්හවුස් - කොටුව
ඉදිරියේදී අනිකුත් පොත්හල් වලින්ද මිලදී ගත හැක.
පිටපතක මිල රු. 300/=
(තැපැල් මගින්ද ලබා ගත හැක. http://www.udasri.com/)
Show
0 Comments
prev
next
